De geschiedenis van het Park van Relst gaat terug tot 1910. Dan koopt mevrouw Antoon De Bruyn (“Mevrouw Tony”) een aantal akkers naast het park van het kasteel Ten Opstal. Op deze akkers laat ze een villa bouwen, de villa “Franciscus-Xaverius”, met een bijhorende tuin. Deze tuin zou later het Park van Relst worden.
Bij het overlijden van mevrouw Tony in 1933 worden de villa en de tuin bij testament geschonken aan het bisdom Mechelen. Kardinaal Van Roey verblijft er af en toe na de middag, op zijn buitenverblijf, om er wat uit te rusten of, zoals hij zelf zegt, “om er rustig te kunnen werken”.
Na het overlijden van kardinaal Van Roey in 1961 starten onder impuls van de nieuwe pastoor Dictus Leus de eerste besprekingen met het bisdom Mechelen over de aankoop van het park. Uiteindelijk komt er voor de parochie een heel gunstige regeling uit de bus. De villa, die als parochielokaal niet geschikt is, wordt aan particulieren verkocht. Het park mag de parochie zo lang gebruiken als ze wil, zolang het gebruik ervan maar ten dienste staat van de parochie.Relst heeft het meteen goed begrepen. Het is de bedoeling een nieuwe parochiezaal te bouwen, samen met een speeltuin voor de kinderen van Relst. Om de nodige financiële middelen bijeen te krijgen, rekent men op de inwoners van Relst. Door heel wat parochianen wordt renteloos een soort startkapitaal samengebracht.
In 1964 wordt de huidige parochiezaal opgetrokken. Veel ‘stielmannen’ komen er niet aan te pas. “Dat kunnen we allemaal zelf!” zegt pastoor Dictus, die zelf ook geregeld de handen uit de mouwen steekt. Stap voor stap, in functie van de financiële mogelijkheden, wordt de zaal verder uitgebouwd.